Απλώς βράδυ

της Ioannas Hg

—
Ξύπνησα. Όνειρο δεν ήταν, είμαι σίγουρη.
Μα το σκοτάδι φταίει, είμαι σίγουρη.

Μεσ’ την αβεβαιότητα αυτός ο νους.
Επιβεβαίωση χρειάζεται κι όνειρα προβάλλει.

Ο,τι δεν ζω, την νύχτα αναπόφευκτα αναπολώ.
Που βρίσκει τόση ενέργεια ο μαλάκας;

Το σώμα μου ολόκληρο μουδιάζει.
Ξαφνικά μ’ ανοιγοκλείνουν τα μάτια.

Μ ‘άγγιξε τα άκρα, με κουβαλάνε απ’ τη μέση.
Γινόμαστε ένα, κάθε δευτερόλεπτο που περνά.

Έλκεται το σώμα προς τα πάνω,
σαν να αποφορτίζεται.
«Αυτό ειν’ το αίσθημα που μου διαπερνάς».

Κοιμάμαι, είμαι σίγουρη.

Photo/Drawing: Ioanna Hg