Tracing the Greek Cypriot Dialect: From Marginality to Elevated Visibility

“A language is a dialect with an army and a navy”. This anonymous, yet famous statement, popularized by linguist Max Weinreich, emphasizes the arbitrariness of the distinction between languages and dialects, drawing our attention towards the political processes behind the decision to codify a particular vernacular into formal language, while condemning other linguistic variants into the subcategory of either the dialect, or the idiom.

Ομίχλη

Ήταν μια που τζιείνες τες μέρες, τες παράξενες τζιαι τες δύσκολες. Χάνεις ακόμα τζιαι τον ρυθμό του χρόνου.

Οι αθθώνες

Να μου φέρνεις θύμισες
ριζωμένες σε χώμα,
να στοιχίζω τους αθθώνες
στο περβάζι μου,
να ποτίζω, να κλαδέφκω,
ν’ αθθυμούμαι πάντα

Bunker 241

Anna’s toes dug into the earth of the dead zone, her ankles trespassing into the no man’s land snaking across the island from east to west. Her breasts, that lay safely within government-controlled territory, were cushioned by the gentle slopes of dry weeds collapsing onto the torrid landscape.

Η αγκαλιά που εν ημπόρω να σου δώκω

Η αγκαλιά εν ευκολη για σε;
Η αγκαλιά, θέλει θκυο σώματα μαζί.
Η αγκαλιά εν μοίρασμα, τζαι φυλακή.
Η αγκαλιά, εννεν εύκολη για με.

‘Ανδρος

Αλλά το τηλέφωνο μας εννά σταματήσει να χτυπά; Εγώ νομίζω οτι κάποιος εννά μας ψάχνει τζι’εμάς. Για να μοιραστεί τζιαι τζείνος την απελπισία τζιαι την απόλυτη πλήξη του να ζεις ακόμα,
πολλά μετά την τελευταία μέρα της ζωής σου.

And maybe then you’ll never break another one of us

I’m afraid of everything, even my own nakedness.
That’s the secret.
I shrink away from mirrors lest I see how much space I am able to consume.

Ruins

Time flows, wild and untamed like a river. It sweeps people off their feet, dragging them along its path, merciless and free, spreading them apart through cliffs and streams. Those who survive, stand the test of time. Those who survive, live to call the rest history.